Voorwoord
Op het moment dat ik dit voorwoord schrijf is het eind augustus en over 9 weken stappen Vera en ik, samen met Rob en Anita in het vliegtuig om wederom een reis in en door Zuid-Afrika te maken. Voor ons is het de vijfde reis. De eerste was in 2008 samen met Pieter en Leontien. De tweede in 2017 met Pieter, Rob en Anita. In 2018 zij wij met Chiel en José gegaan en in 2019 weer met Pieter, Rob en Anita.
Van die reizen, op de eerste na, heb ik een weblog bijgehouden. Van de eerste reis niet, omdat ik toen nog niets van bloggen wist. Onze belevenissen tijdens de andere reizen zijn terug te lezen op: http://nenvinza.wordpress.com.
Toen we in 2017 een trip naar Robbeneiland gingen maken en we met zijn vijven naast elkaar op de loopplank van de boot stonden noemde de fotograaf die van iedereen foto's maakte ons 'The Big Five'.
Die naam gebruiken we nog steeds voor 'ons vijven'. Omdat Pieter door omstandigheden dit jaar niet mee kan, zijn we dus maar met zijn vieren. En om met zijn vieren als 'The Big Five' door Zuid-Afrika te reizen is verwarrend. Daarom hebben we in dit geval, bescheiden als we zijn 😇 onszelf 'The Fantastic Four' genoemd.
Dit jaar gaan we het anders doen dan voorgaande jaren waar we eigenlijk altijd maar 1 tot hooguit 3 nachten op één plek bleven. Je ziet dan natuurlijk veel van Zuid-Afrika, maar je zit ook veel in de auto en moet behoorlijke afstanden afleggen. Daarom hebben we dit jaar besloten 4 weken te gaan en steeds wat langer op een plek te blijven. Van daaruit maken we dan uitstapjes.
We komen 's avonds laat aan in Johannesburg waar we 1 overnachting hebben geboekt. De volgende ochtend halen we de huurauto op en dan rijden we oostwaarts naar Schoemanskloof. Daar zijn we 3 nachten. Daarna gaan we naar Marloth Park (4 nachten) dat aan de zuidkant van het Krugerpark grenst. Daarvandaan maken we uitstapjes in de omgeving en natuurlijk ook in het Krugerpark. De laatste dag plannen we door het Krugerpark te rijden naar onze volgende stop: Sabie, ten zuiden van Graskop (5 nachten). Daar gaan we uiteraard de Panoramaroute weer rijden. Alle vier hebben we deze route al eens gedaan, maar het is al weer een paar jaar geleden en het blijft leuk en mooi om het weer te doen.
Daarna gaan we richting het noorden, naar Maruleng (5 nachten). Onderweg komen we door Acornhoek, waar we in 2018 met Chiel en José ook door kwamen. Een drukke, armoedig ogende plaats met een wegdek dat zoveel gaten in het wegdek had dat we kilometers lang moesten zigzaggen.
En dan....helaas weer naar Johannesburg voor de terugvlucht.
Via het hotel (voor de eerste nacht) was geregeld dat een taxichauffeur ons zou opwachten en inderdaad was dat keurig geregeld. Bij het afrekenen werden we meteen naar ons gevoel een beetje belazerd. Rob had van het hotel gehoord dat de kosten 550 Rand zouden zijn en we moesten 700 betalen. We waren verbaasd en toen zei de chauffeur dat-ie wel even ging checken en belde een telefoonnummer en vroeg de man aan de andere kant wat de kosten waren. Natuurlijk 700 Rand want niemand wist wie hij daadwerkelijk aan de lijn had. Ach, voor die 150 Rand (nog geen € 9,-) ga je geen stennis maken dus die hebben we betaald en voor ons fatsoen nog een tip gegeven ook, want we konden toch niet hardmaken dat we ons geflest voelden.
De locatie is prachtig en het huis is ruim en van alle gemakken voorzien. We zitten dus aan de Crocodile River die behoorlijk hard stroomt. Naast het geruis van het water horen we verschillende vogels. Gezien de naam 'Crocodile River' zou je verwachten dat er krokodillen zouden kunnen zitten maar dat is volgens Bets niet het geval, maar een stuk verderop schijnen wel hippo's te komen.
Vera vierde vandaag haar 65e verjaardag voor zover dat kon. Het kwam er op neer dat we het net als anders gewoon weer gezellig zouden maken. We hadden wel wat lekkers voor bij de koffie, maar we begonnen gewoon met een ontbijt op het terras. De zon kwam er al snel bij en was behoorlijk heet. Daarna zijn we even een rondje over het terrein gaan doen om de planten- en bomenkwekerij iets beter te bekijken. Het ziet er hier beduidend anders uit dan we in Nederland gewend zijn, maar blijkbaar verdienen Bets en Johan hier hun boterham toch voldoende mee. De maatstaven in Zuid-Afrika zijn nu eenmaal anders dan in Nederland.
Er is in het winkeltje op het park maar beperkt brood te krijgen. En het brood dàt er is smaakt bepaald niet lekker. We hebben er niet op gelet maar thuis bleken de zachte puntjes al beschimmeld. We besloten dus maar in een van de vele restaurantjes op het park te gaan ontbijten. De 'tent' waar we eerder hebben gegeten was op maandag gesloten dus reden we naar een ander: de 'Giraffe Pub&Grill'. Het zag er allemaal wat donker uit, maar de deur stond open en we konden ontbijten! We bestelden allemaal koffie. Rob en ik een double espresso en de dames een cappuccino. De ober kwam met 2 kopjes double espresso terug en deelde mede dat helaas de koffiemachine het had begeven, dus de dames moesten voor een ander drankje kiezen. Het was lang wachten voor we het ontbijt kregen, maar het was het wachten absoluut waard. Een heerlijke omelet, gevuld met van alles en nog wat.
We hebben nog een paar kleine boodschapjes gedaan en zijn richting chalet gegaan. Daar plannen gemaakt om naar Lionspruit Nature Reserve te gaan. Dat is een klein natuurreservaat(je) dat grotendeels omsloten wordt door het Marloth Park. De ingang is amper 10 minuten rijden van ons chalet en toen we daar aankwamen stond er een enorme giraf voor de ingang. Dat was meteen al een kadootje. In het natuurreservaat schijnen leeuwen te zijn, maar die hebben we niet gezien. Wel giraffen, zebra's, een krokodil aan de andere kant van een meertje, gieren en later nog een enorme Rhino, die voor ons uit over het smalle pad liep. Af en toe keek-ie om en dan schieten er al snel allerlei gedachten door je hoofd. Wat als-ie geïrriteerd raakt en onze kant opkomt? Wat kunnen we dan doen? 'Weinig' zagen we al snel in, want achteruit op een smal, bochtig en slecht bereidbaar bospad is gedoemd te mislukken en tegen een kolos van tegen de 3600 kilo begin je niet veel. We bleven dus voor de zekerheid maar op een acceptabel afstandje, maar meer dan 50 meter was niet. Toen er onverwacht een auto achter ons kwam rijden, besloten we om die bij de eerste mogelijkheid te laten passeren, zodat zij ook de rhino even konden spotten. Toen die auto voorbij was, sukkelde die zo langzaam vooruit dat we daar al snel spijt van kregen. Later kwamen we de inzittenden nog een keer tegen en natuurlijk hadden zij de rhino niet meer gezien. Hadden ze iets harder door moeten sukkelen!
Na zo'n 3 uur hobbelen en klotsen hadden we het hele natuurreservaat gezien en zijn we weer naar het chalet gereden. Daar hebben we even een drankje gedaan op het balkon. Omdat er 's avonds 'load shedding' (stroomonderbreking) zou zijn, tussen 21 en 23.30u, besloten we bijtijds naar een restaurant te gaan. We hadden de keuze laten vallen op: Jabula Lodge, ook maar een paar kilometer van het chalet.
De ambiance was geweldig, het eten en de wijn ook, maar toen het even over half negen was, taaiden we af, om nog voor de load shedding thuis te zijn. En inderdaad, de kaarsjes stonden net op tafel, waren aangestoken en plof....alles uit. We hebben de drankjes nog even opgedronken en zijn toen naar bed gegaan.
Het laatste diner in Marloth Park was inderdaad conform onze verwachting. Het heeft heerlijk gesmaakt en de ambiance was ook prima.
De volgende ochtend waren we bijtijds op, hebben ontbeten, de koffers gepakt, de boel opgeruimd en afgesloten en al bijtijds gingen we op pad naar onze volgende bestemming: Lily's Place in Sabie.
Het was 'slechts' zo'n 150 km, dus met een kleine 2 uur stonden we al voor het hek van Lily's Place. We hoopten dat we al voortijdig konden inchecken, maar blijkbaar was 14u ook daadwerkelijk 14u. Dus we zijn eventjes naar Sabie gegaan, hebben daar eerst koffie gedronken, toen wat boodschappen gedaan, getankt, geluncht en toen het zo'n beetje 2 uur was zijn we weer naar het huis gegaan. Toen bleken de sleutels in het sleutelkluisje te hangen en konden we onze intrek nemen. Het is een royaal huis met 3 slaapkamers en volgens de airbnb-site met 2,5 badkamer. Bij die halve kunnen we ons nog niets voorstellen maar vermoedelijk is dat het aparte toilet. In ieder geval hebben we een wasmachine en droger, zodat we de gedragen kleding konden wassen.
.jpg)
We bleken de eersten te zijn en net toen we ons afvroegen of we de enigen zouden zijn kwam er een groepje van 6 Nederlanders aan. Niet veel later daarna ontstond er een toestroom van donkere, behoorlijk uitgedoste mensen. En helaas heel erg luidruchtig. Ze stoorden zich totaal niet aan anderen.
Terug naar vrijdag....na het ontbijt zijn we richting de waterval gegaan bij de Blyde River waar we donderdag de boottrip hebben gemaakt. Onze 'guide' vertelde dat de waterval echt een plek was om even te ontdekken. Vanaf de weg was het ongeveer 20 minuten lopen. Wij zijn dus die richting opgegaan maar reden eerst even door omdat daar een uitkijkpunt over de Blyde River was. Die was er, maar de weg er naartoe was in erbarmelijke staat en geloof me....dat is zeer netjes uitgedrukt!
We werden door Google Maps naar de achterkant van het Tambati Overnight and Conference Center geleid, waar we naturlijk geen respons kregen na het indrukken van de intercom. Wat meer inzoomen op Google Maps maakte duidelijk dat we weer de hoofdweg op moesten en inderdaad daar bleek een onbeduidende ingang te zijn die je gemakkelijk mist. De dame achter de counter keek een beetje verschrikt op, wist in slow motion alles te regelen, maar we hadden de kamers niet vlak bij elkaar. Met haar arm wees ze voor ons de ene kant op, voor Rob en Anita de andere kant. Op aandringen kon ze het toch voor elkaar krijgen 2 kamers vlakbij elkaar te vinden. De reden was dat een van de kamers nog niet helemaal schoon was. So what? Daar konden we sowieso wel op wachten.
Vanmnorgen zaten we om kwart voor negen in de auto op weg naar Thani-Zimbi en met enkele tussenstops voor tanken, aanhouding door de politie, een hapje eten en boodschappen doen waren we er om 3 uur. Van de aanhouding door de politie begrijpen we niet wat de reden was. Op de weg mocht je 120km/u en we reden op de cruis control slechts 110. Rob moest zijn rijbewijs lagten zien, de agent schreef ons kenteken op en we konden doorrijden. Geen enkele uitleg gekregen!
Het was broeierig warm, tegen de 38 graden en nadat we de koffers hadden uitgeladen zijn we al snel bij het zwembad gaan zitten Voetjes in het water en een glas wijn naast ons.
Able nodigde ons gisteravond uit om ‘s avonds in zijn ‘bakkie’ een tour over het terrein te doen. Toen het begon te schemeren zijn we op pad gegaan. De dames achterin in de laadbak, Rob en ik op een verhoging voorin zodat we met de schijnwerpers over de cabine konden schijnen. Helaas hebben we op een paar giraffen na, geen dieren gezien. Volgens Able kwam dat waarschijnlijk omdat de dieren zich schuil hielden voor de verwachte regen. Het heeft vannacht wel behoorlijk gewaaid en gedonderd, maar regen is er niet gevallen.
Vanmorgen zijn we (weer vroeg) in de auto gestapt om naar Tshuduku Lodge te gaan in het Pilanusgebergte. Een 5 sterrenlodge waar we 2 nachten verblijven. Alles is inclusief, dus eten, drinken en de gamedrives. Het welkomstdrankje hebben we intussen gekregen en we zitten nu in een restaurantje te wachten tot we naar onze lodge worden gebracht. Dat zal rond 13.30u zijn. Daarna krijgen we een High Tea en gaan we ons voorbereiden op de avond-gamedrive. Daarna volgt een 5-gangendiner.
We konden na thuiskomst gelijk aan het 5-gangen diner beginnen, wat ronduit fantastisch was. We komen niet alleen overmorgen al op Schiphol aan, maar ik ben bang en weet heet eigenlijk wel zeker dat we al de hele maand zijn aangekomen. 😏
We zijn daarna meteen naar bed gegaan om vanmorgen vroeg om 4.15u weer wakker te worden. Even aankleden en meteen weer een klein ontbijtje en de ochtend-drive. Weer 4 uur rijden en hobbelen! We hebben nu kudu’s, zebra’s, wildebeesten, giraffen en olifanten gezien. We vroegen ons al af waar de olifanten bleven, want er schijnen er 400 te zijn.
---- Donderdag(ochtend), 3 november 2022
De vliegreis is prima verlopen. We hadden wel wat turbulentie onderweg, maar al met al viel het wel mee. We kwamen iets later aan dan gepland en hoewel de gezagvoerder het had over half bewolkt stortte de regen naar beneden. De koffers zouden van band 9 afkomen. Daar eenmaal aangekomen bleek die band niet te draaien. We wachtten natuurlijk even af, maar toen andere mensen langzamerhand wegliepen naar band 8 sloten we ons daarbij aan en inderdaad niet veel later zagen we de koffers op die band aankomen.
Via het hotel (voor de eerste nacht) was geregeld dat een taxichauffeur ons zou opwachten en inderdaad was dat keurig geregeld. Bij het afrekenen werden we meteen naar ons gevoel een beetje belazerd. Rob had van het hotel gehoord dat de kosten 550 Rand zouden zijn en we moesten 700 betalen. We waren verbaasd en toen zei de chauffeur dat-ie wel even ging checken en belde een telefoonnummer en vroeg de man aan de andere kant wat de kosten waren. Natuurlijk 700 Rand want niemand wist wie hij daadwerkelijk aan de lijn had. Ach, voor die 150 Rand (nog geen € 9,-) ga je geen stennis maken dus die hebben we betaald en voor ons fatsoen nog een tip gegeven ook, want we konden toch niet hardmaken dat we ons geflest voelden.
Het inchecken ging tergend langzaam en we waren natuurlijk moe van de reis. Ondanks dat we alles allemaal al een klein jaar van te voren hadden geboekt was het het hotel niet gelukt (?) de kamers naast elkaar te regelen, zelfs niet op dezelfde verdieping. Vera en ik in 116 en Rob en Anita in 318. We gingen natuurlijk de koffers even naar de kamers brengen en al vrij snel werd er op onze deur geklopt. Een van het lachen gierende Anita stond voor de deur en kon met enige moeite uitleggen wat er aan de hand was.
Met de toegangskaart openden ze de deur van hun kamer, stapten naar binnen en zagen 1 of 2 mensen (van de schrik niet goed kunnen zien) in 'hun' bed liggen. Hilariteit dus. Uiteraard zijn ze weer naar de incheckbalie gegaan en er werd een andere kamer toegewezen, wel een iets luxere. En dat allemaal midden in de nacht.
Op onze kamer hebben we de kleine plastic flesjes wijn die we mee hadden genomen, opgedronken als toast op de eerste dag van de vakantie. We gingen dus laat naar bed, maar waren toch redelijk vroeg aan het ontbijt.
Met de gratis (op de tip voor de chauffeur na) shuttlebus zijn we met z'n allen weer naar het vliegveld gegaan om daar onze huurauto op te halen. Het is een Toyota Corolla Cross geworden. Voor ons gevoel is het een wat kleinere auto dan we eigenlijk geregeld hadden, maar gelukkig pastten de koffers er nèt in. En dat terwijl we eigenlijk ook nog heel weinig hadden meegenomen. 
De rit verliep al met al best goed. Het was ongeveer 300 km rijden op weg naar onze eerste bestemming: Croc River Chalet in Sterkspruit, Mpumalanga. We moesten op een bepaald punt de snelweg af en daar een 'gravelroad' op. Vanaf daar was er geen telefoonbereik meer, dus de host had ons gevraagd hem daar even te appen. Maar helaas was de telefoon leeg zo'n 25km voor dat we dat punt bereikten. We besloten het er maar op te wagen, want we hadden een klein kaartje en de door de host gegeven routebeschrijving geprint. We hebben het volbracht maar de weg was zeer slecht: zand, kuilen, keien, smal en ook nog een tegenligger. Gelukkig zag die ons tijdig aankomen en ging zoveel mogelijk stilstaan aan de kant waar het net wat breder was. Het was ongeveer 7 km en dat stapvoets! We hadden onderweg al boodschappen gedaan op advies van de host, die had aangegeven dat we het best voor de 3 dagen dat we hier zijn alles konden meenemen. Toch dachten wij dat dat niet nodig was want 'we zouden er toch nog op uit gaan'. Maar toen we aangekomen waren vroegen we ons af of we dat nog wel moesten doen. Een keer heen en een keer terug over die graveload lijkt ons nu genoeg.
We werden opgewacht door een vriendelijke zwarte dame, die ons de parkeerplek wees en het huis opendeed. Na een kleine uitleg en rondleiding sleepten we de koffers en boodschappen het huis in en ploften snel op het overdekte enorme terras met uitzicht op de Crocodile River, uiteraard met een welverdiend drankje.
Bets is de hostess die samen met haar man Johan jaren geleden midden in deze wildernis een stuk grond kochten, daar eerst hun huis en later de lodge waar wij zitten, hebben gebouwd. Zij runnen hier nu een farm waar ze bomen kweken. Vandaag gaan we het allemaal een beetje bekijken.
---- Vrijdag(ochtend), 4 november 2022
Het huis verkeert nog in alle rust, dus een mooi moment om de weblog even bij te werken. Internet is hier verschrikkelijk langzaam en ook niet altijd beschikbaar. 's Avonds valt de stroom uit tussen 19 en 21.30u en dan gaat vrij snel daarna de generator aan. Het is dus een beetje oppassen met het stroomgebruik. Afgelopen nacht hadden we grotendeels ook geen stroom. Op zich niet erg, maar even naar het toilet wordt dan wel weer spannend.
Omdat we toch wel vrij snel door onze boodschappen geraakten werd al snel duidelijk dat we het niet tot ons vertrek zouden redden. Gek genoeg hadden we wel voldoende vloeistoffen 😉 ingeslagen, maar de etenswaren moesten al vrij snel weer aangevuld worden. We zouden er dus toch nog op uitgaan!
Omdat het een behoorlijke afstand is (60km) om 'even' boodschappen te doen, besloten we om ook even iets in de omgeving te bekijken. Via Google Maps vonden we al snel dat er, weliswaar met een klein stukje omrijden, ongeveer halverwege de Sudwala Caves waren. Grotten met fraaie stalagmieten en -tieten in prachtige formaties.
In het bijbehorende restaurantje waar wij de enige gasten waren, hebben we fish and chips besteld. De fish was herkenbaar en smaakte redelijk. De patat was bleek, slap en nog koud ook. Dat was dus 'niet zo'n beste ervaring'. Gelijk maar even getankt want de auto rijdt toch best wat aan de dure kant. De benzine kost hier omgerekend € 1,34, dus dat valt wel weer mee.
We zijn vervolgens doorgereden naar Nelspruit omdat we op Google Maps hadden gezien dat daar een Superspar is en inderdaad bleek dat een enorme, goed uitgeruste winkel. Daar de nodige boodschappen gedaan en weer richting 'huis' gegaan. Het weer was fantastisch, zo tegen de 27 graden, dus we ploften dorstig neer op het terras. Toen we er vanaf kwamen waren we gelukkig niet meer zo dorstig 😂.
---- Vrijdag(avond), 4 november 2022
We kwamen net weer bij het huis toen Bets ons tegemoet kwam en een gezellig praatje pot begon te maken. Alle mooie en minder mooie dingen die Bets van Zuid-Afrika vond zijn benoemd en toen ze weer weg was zijn we afgedaald naar de rivier en hebben daar met de pootjes in het best wel koude water een flesje rosé buitgemaakt om Vera haar verjaardag te vieren. We hadden al besloten vandaag niet meer weg te gaan, dus toen de voetjes voldoende waren afgekoeld en de fles leeg was, zijn we weer naar boven gegaan om te lunchen. De rest van de middag hebben we gehangen, gelezen, getukt, enz.
Halverwege de middag begon het conform de weersverwachting behoorlijk te onweren en te regenen. De stroom viel uit, maar daar beginnen we al aan te wennen en niet veel later werd de generator opgestart.
Morgen gaan we naar Marloth Park dat in het zuiden aan het Krugerpark grenst, waar we intrek nemen in Leadwood Lodge Bush House. De wilde dieren (vast niet allemaal) schijnen daar gewoon over het park en door de tuin te lopen. Voor zonsopgang en na zonsondergang mag je je niet meer lopend of fietsend buiten begeven. Niet dat we dat van plan waren, maar het is toch goed om er nog even op geattendeerd te worden.
Het schijnt morgen rond de 35 graden te worden, dus het wordt wel een beetje afzien. De afstand is ruim 150 km, dus we kunnen rustig aan doen.
---- Maandag(ochtend), 7 november 2022
Door het slechte weer (onweer) vrijdagmiddag- en avond was er volgens Bets in de omgeving een elektricteitskabel gebroken. Geen stroom meer dus werd de generator weer aangezet. Om 21u ging-ie uit, We waren er op voorbereid dus met enkele kaarsjes aan en het brandende houtvuur hielden we het wel uit. Niet lang, want de Zuid-Afrikaanse buitenlucht, de indrukken, het heerlijke eten en de bijbehorende drankjes slopen ons al snel dus we liggen doorgaans ook bijtijds op bed.
Zaterdagochtend waren we bijtijds wakker en we hadden nog steeds geen elektriciteit.
's Morgens ging de generator weer aan en weer uit....een paar keer achter elkaar. Johan kwam op een gegeven moment even binnen kijken of we een stroomslurpend apparaat nog mèt stroom hadden aangezet en niet meer uit, waardoor de generator het even niet trok. Dat was niet het geval, dus toen na enkele pogingen de generator weer uit ging, dachten we dat het niets meer zou worden. Maar het tegendeel bleek waar. De lampjes van de koelkast brandden en ook de rest leek het weer te doen. Blijkbaar waren de kapotte kabels al door het elektriciteitsbedrijf gerepareerd. Het was nog de vraag of we weer lekker met warm water konden douchen in de buitenbadkamer met zicht op de rivier en ook dat was het geval. Kortom: bijtijds waren we weer fris en fruitig, hadden we de koffers gepakt, dus na het inladen konden we weer hobbelend en schuddend over de gravelroad terug naar de snelweg.
Toen we na een paar uurtjes de afslag naar Marlothpark namen werd de routebeschrijving iets onduidelijker. We moesten ons eerst melden en papieren invullen bij de poort van het Marloth Park, daarna moesten we bij het Field Security Center, dat nog kilometers verder lag, de sleutels van ons verblijf ophalen. Op een gegeven moment zagen we aan de linkerkant wel een beetje drukke bedoening dus we dachten dat we daar moesten zijn. Een restaurantje, een winkeltje, een eenvoudige carwash, een glijbaan en nog meer dingen maar een Field Security Center konden we niet ontdekken, dus zijn we de weg maar gaan vervolgen. Na enkele kilometers kwamen we weer bij een poort aan, net zo een als aan het begin van het Marloth Park. Dat kon niet anders dan een andere ingang en dus ook uitgang zijn. We besloten het eerst maar eens te vragen en ook waar dat Field Security Center nou was. De behulpzame man, die 'een soort van' Engels sprak legde het uit. We moesten weer terugrijden, na de bocht nog enkele kilometers door en dan was het ergens aan de rechterkant. Wij dus weer terug en het bleek toch de plek te zijn waar we al waren geweest. Daar even goed rondgelopen en inderdaad....een beetje achteraf een bord met Field Security Center en een daarbij horend kantoortje. Het ging naar Zuid-Afrikaanse maatstaven redelijk rap en dus niet veel later hadden we een enorme bos sleutels en begaven we ons naar het chalet. Het was nog even pielen om de juiste sleutel voor het enorme slot te vinden en het alarm uit te schakelen, maar daarna konden we de boel uitladen.
Het chalet rook behoorlijk muf en dat is nog netjes uitgedrukt. Wanneer hier iemand voor het laatst is geweest weten we niet. De host Gary in ieder geval niet, want die heeft Rob laten weten dat hij pas in december weer hier naar toe komt. Hij is 3 jaar niet geweest, waarschijnlijk door Corona. Het lijkt ons dat er wel is schoon gemaakt, maar wanneer weten we niet. 😂
Er is geen TV....niet erg, gebruiken we toch niet, wel in elke slaapkamer een airco....hard nodig want het was benauwd en 36 graden, geen afwasmachine....dat was iets minder, maar dat redden we ook wel zonder, máár....er was ook geen koffiezetapparaat en dat zou wel eens een dingetje kunnen worden. Wij zijn dus meteen weer naar het winkeltje op eerder genoemde terreintje dat de iets te luxe naam 'Marlothpark Shopping Center' draagt, gegaan, maar er was niets dat op een koffiezetapparaatje leek. We hadden wel filters en koffie bij ons dus we moesten in ieder geval iets van een filterhouder hebben, maar ook dat bleek er niet te koop. Anita zag plastic bekers staan en bedacht dat het weliswaar behelpen zou zijn, maar met wat in de bodem geprikte gaatjes zou het wellicht als filterhouder kunnen dienen. Weer thuis gekomen werd een stopnaald gepakt, verwarmd en daarmee prikte Anita gaatjes in de onderkant van de beker. En dat bleek een goed alternatief te zijn....we konden weer koffie zetten!
's Middags zijn we even wat gaan drinken in het restaurant, waar we meteen voor 's avonds hebben gereserveerd.
We zijn daarna weer naar het chalet terug gegaan, hebben even gehangen en de boel een beetje bekeken en omdat we nog even wat tijd moesten overbruggen voor we naar het restaurant gingen, zijn we naar het 'Amazing Kruger View Restaurant' gegaan, met een fantastisch uitzicht over de Crocodile River. Daar hebben we nog wat gedronken en we hebben meteen gereserveerd voor de volgende avond. Het 'glaasje rode wijn' was tot de rand toe gevuld, ijskoud en ik kreeg er ook nog een groot glas ijsklontjes bij. Niet helemaal wat we gewend zijn. 😉
Daarna zijn we naar het restaurant gegaan om te eten. Het eten en de wijn waren fantastisch, voor ons alleen veel te grote porties. Na het eten hebben we nog even wat nagepraat in het chalet en we stortten ons daarna vroeg in bed.
We stonden om kwart voor 5 op, omdat we het Krugerpark in gingen om wild te spotten. 's Morgens vroeg is het de beste tijd....dan is het nog redelijk koel en de dieren laten zich weer zien. Bij de toegangspoort moesten we weer formulieren invullen, met naam, nationaliteit, paspoortnummer, enz. en werd de auto (achterbak) gecontroleerd. Terecht en begrijpelijk, maar daarna....op naar de wilde dieren.
We hebben heel wat kilometers afgelegd, zo'n 190 en uiteraard langzaam rijdend, maar gelukkig hebben we behoorlijk wat gezien. Olifanten, giraffen, krokodil, kudu's, zebra's, impala's, zwijnen, hippo's, een neushoorn (slechts een glimp), fraai gekleurde vogels, zeearenden en uiteindelijk toen we terug gingen vlak voor de uitgang, nog een (jacht)luipaard, die uiteindelijk vlak voor onze en de andere auto's door ging en de weg overstak. Een fantastische dag dus.
Toen we thuis kwamen stond er een enorme Kudu bij het chalet en ook een zwijn scharrelde vlakbij. Ze waren wat schuchter en toen ik foto's wilde maken, liep de Kudu weg, maar het zwijn kwam steeds dichterbij. We besloten toch maar vlug naar binnen te gaan, want je weet nou eenmaal niet wat het zwijn eventueel van plan was.
We zijn nog even boven op het balkon gaan zitten in de hoop dat er nog wat wild langs zou komen, maar dat was niet het geval. We zijn daarna naar het restaurant gegaan. Het chalet weer potdicht achterlatend, want in het Field Security Center werden we gewaarschuwd voor de apen (baboons), die graag binnen de boel slopen op zoek naar voedsel.
Het uitzicht in het restaurant (over de rivier) is schitterend, het eten is het tegenovergestelde. We hebben het idee om daar de volgende avond ook weer te gaan eten, meteen laten varen. We gaan wat anders zoeken, want in het Marloth Park schijnen meer restaurantjes te zijn.
---- Dinsdag(ochtend), 8 november 2022
---- Dinsdag(namiddag), 8 november 2022
Vandaag hebben we niet echt heel veel gedaan. Wel zijn we met de auto nog een stukje langs de Crocodile River gereden, maar al te ver konden we niet komen. Gelukkig hebben we nog wel wat wild gespot: een waterbok en wat apen met jonkies. Daarna zijn we wat gaan drinken in het Amazing Kruger View Restaurant. Dat het eten slecht was betekende toch niet dat de drankjes ook slecht zouden zijn? Nou, dus wel! Aan een colaatje uit een blikje kan je niets verpesten, maar de milkshakes van Rob (banaan) en die van mij (aardbei) waren ronduit slecht.
Daarna hebben we de auto even laten wassen in de 'wasstraat' in het 'Marlothpark Shopping Center' die je niet kunt vergelijken met de wasstraten zoals wij gewend zijn. Een klein stenen kotje, een overkapping waar de auto onder kon, een tuinslang en 2 gewillige locals. Een vriendelijke blanke man (de eigenaar waarschijnlijk) kwam uit het kotje en beloofde ons de auto helemaal schoon af te leveren, zowel de buiten- als de binnenkant. Voor 140 Rand zou het gedaan worden, maar omdat ik niet precies kon passen, vond-ie de 120 Rand die ik wel had, ook voldoende. Voor nog geen 7 euro werd de auto dus helemaal, van binnen en van buiten, met de hand schoon gemaakt.
Wij konden ergens wat gaan drinken en de eigenaar zou ons waarschuwen als-ie klaar was. We moesten rekenen op ongeveer 1 uur. En inderdaad, na ongeveer 1 uur kwam de eigenaar de sleutels terugbrengen en de auto troffen we even later ook weer spic en span aan.
We hebben daarna nog even gereserveerd in de 'Giraffe Pub&Grill' voor het diner. Het ontbijt was ons zo goed bevallen dat we goede verwachtingen hebben van hetgeen ons vanavond voorgeschoteld wordt.
---- Donderdag(middag), 10 november 2022
De volgende ochtend waren we bijtijds op, hebben ontbeten, de koffers gepakt, de boel opgeruimd en afgesloten en al bijtijds gingen we op pad naar onze volgende bestemming: Lily's Place in Sabie.
Het was broeierig warm en vrij vochtig dus het was onderuit hangen en vooral niet te veel doen op het enorme terras met fantastisch uitzicht.
Vandaag zijn we naar Hazyview gereden, waar we op jacht gingen naar dezelfde slippers die Vera in 2019 tijdens onze vorige reis in Clarens heeft gekocht. 'Ze zitten en lopen zo lekker' en 'ik heb ze al een tijd' waren dé argumenten om op jacht te gaan. 😃 In Hazyview bij de eerste de beste schoenenwinkel in de eerste de beste 'mall' die we tegenkwamen was het raak! Vera heeft een nieuw paar en Anita heeft gelijk 2 paar gekocht. Verder nog wat rondgeshopt. Een echt zijden sjaal voor Vera en een lap stof met Afrikaanse print met op de achterkant 'made in China' dat als tafelkleed dienst moet gaan doen.
Vandaag zijn we naar Hazyview gereden, waar we op jacht gingen naar dezelfde slippers die Vera in 2019 tijdens onze vorige reis in Clarens heeft gekocht. 'Ze zitten en lopen zo lekker' en 'ik heb ze al een tijd' waren dé argumenten om op jacht te gaan. 😃 In Hazyview bij de eerste de beste schoenenwinkel in de eerste de beste 'mall' die we tegenkwamen was het raak! Vera heeft een nieuw paar en Anita heeft gelijk 2 paar gekocht. Verder nog wat rondgeshopt. Een echt zijden sjaal voor Vera en een lap stof met Afrikaanse print met op de achterkant 'made in China' dat als tafelkleed dienst moet gaan doen.
Omdat het vandaag behoorlijk was afgekoeld en zelfs regenachtig, zijn we weer naar het chalet terug gegaan. De barbecue werd aangestoken en Rob heeft daar heerlijke steaks op klaar gemaakt.
Morgen zien we weer verder.
---- Zondag(ochtend), 13 november 2022
Het is nog vroeg en het hoost al een paar uur aan een stuk door. Het is jammer maar geen probleem want we zouden vandaag wel 'zien wat we eventueel zouden gaan doen'. We zijn allemaal best moe van de vele ritten en dingen die we hebben gezien en gedaan. De kans is groot dat het een relaxdagje wordt.
Afgelopen vrijdag zijn we richting Graskop gereden. Het miezerde zo'n beetje de hele dag en het was behoorlijk mistig. We hebben even door Graskop gelopen, wat winkeltjes bezocht, maar door het weer waren we daar snel klaar mee. Het was voor ons de derde keer dat we er waren dus dan heb je het wel zo'n beetje gezien. Even buiten Graskop is de Graskop Gorge Lift. Een lift die je 52 meter laat zakken in een ravijn waar je dan kunt wandelen door een inheems bos. De vorige keer (in 2018) was de lift kapot dus we hoopten er nu wel gebruik van te kunnen maken. Maar ook dit keer ging niet. We weten niet eens of-ie wel in werking was, maar vermoedelijk vanwege het slechte weer was er geen hond te bekennen. Iets verderop ontdekten we een loopbrug, 51 meter lang en 70 meter hoog boven het ravijn, Het was even moed verzamelen, maar we zijn er over gelopen naar de andere kant. En weer terug. Vanwege de mist was er niet veel van het ravijn te zien.
Daarna wilden we even een stukje van de Panorama-route gaan doen, maar wederom door het slechte weer zou er niet veel aan zijn. God's Window was sowieso kansloos met zoveel mist, dus we besloten dan maar naar Pilgrim's Rest te gaan, een klein oud goudzoekersdorpje, waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan en waar we nog niet eerder zijn geweest.
We zagen een bordje met 'Old Cemetery' staan, maar er stond geen afstand op. Wij maakten aanstalten die richting op te lopen toen, wat later bleek, de eigenaar van een winkeltje ons adviseerde met de auto te gaan. De afstand was dusdanig dat de heenweg nog wel te doen was maar hij vond dat de terugweg een martelgang zou worden. Maar....we moesten toch echt eerst even in zijn winkeltje kijken en omdat we toch nog jam wilden halen hebben we dat daar gedaan. Homemade jam en homemade cookies.
We zijn dus de auto ingestapt en reden al snel voorbij de pub waar we rechtsaf hadden gemoeten. We keken elkaar eens aan en besloten het kerkhof maar het kerkhof te laten. We wilden 'Bourke's Luck Potholes' nog even bezoeken maar dat was te ver omdat we wel op tijd terug moesten zijn voor de load-shedding van die avond. Als alternatief zijn we naar de 'Lisbon Falls' gegaan.
Omdat koken vanwege de load-shedding niets zou worden zijn we al bijtijds naar het 'The Wild Fig Tree'-restaurant gegaan en hebben daar heerlijk gegeten. Vera had als vlees ook een spies met krokodil, waar ik ook een stukje van heb geproefd. Het smaakt niet echt bijzonder, vond het wat aan de vettige kant, dus dat was het eerste en laatste stukje krokodil voor mij.
Net voor 19u waren we thuis, de kaarsen waren net aangestoken en plop....stroom uit. Omdat we de volgende dag weer zouden gaan 'hunten' in het Krugerpark, moesten we om 4 uur opstaan, om om 5 uur te kunnen rijden zodat we rond 6 uur bij de Phabeni-gate zouden aankomen. Tijdens het eerste stuk van het Krugerpark hebben we niet veel wild gezien, althans niet zo veel spectaculairs. Het blijft natuurlijk indrukwekkend om van dichtbij olifanten en giraffen te zien, maar als je er al zoveel gezien hebt wil je wel eens iets 'wilders', zoals leeuwen en luipaarden. Voor impala's stoppen we al niet eens meer.
In een restaurant in Skukuza hebben we even wat gegeten en gedronken en zijn toen weer verder op pad gegaan. Toen hebben we wel veel echt wild gezien, buffels, gieren, verschillende apen, de nodige olifanten, zebra's, een luipaard (in een boom) en uiteindelijk ook nog 2 leeuwen die in een droge rivierbedding in de zon lagen te slapen.
.jpg)
Toen we opeens vlak voor onze auto aan de linkerkant een olifant met jong zagen stopten we natuurlijk. Maar moe olifant was het daar niet mee eens en slingerde met kop en slurf onze richting op alsof ze wilde zeggen 'opzouten'. Dus wij achteruit en rustig afgewacht. Niet veel later staken moe en jong de weg over.
Toen we rond een uur of vier (in de middag) in Sabie aankwamen hebben we vlug nog even wat boodschappen gedaan voor de barbecue op het enorme balkon. Mèt kaarslicht omdat er weer een stroomonderbreking was.
We zijn uiteindelijk moe van de lange rit die dag, de vele indrukken, enz. weer bijtijds naar bed gegaan.
Morgen gaan we via de panorameroute naar Maruleng. Acornhoek, waarover ik in het voorwoord schreef passeren we dus gelukkig (vanwege het enorm slechte wegdek) niet.
---- Zondag(avond), 13 november 2022
Toen ik me vanmiddag realiseerde dat ik nog geen foto had van het huis waar we nu in verblijven, besloot ik, toen het eindelijk wat droger werd, toch nog even een foto te maken. Ik haalde de sleutels van de voordeur en voordeurhek en de afstandsbediening van het toegangshek van het sleutelrekje, Liep naar beneden (woonkamer is namelijk op de eerste verdieping), maakte de voordeur open en het voordeurhek en liep naar buiten. Ik drukte op het witte knopje van de afstandbediening, maar het hek bleef dicht. Dus toen het rode knopje ingedrukt en het hek bleef dicht, maar meteen begon er een alarm te loeien. Toen ik het witte knopje nog een keer indrukte ging het alarm meteen uit, dus dat probleem leek opgelost. Ik had de verkeerde afstandbediening gepakt! De goede zat nog aan de sleutelbos die in de voordeur stak. Maar gerustgesteld omdat het alarm weer uitstond heb ik een foto gemaakt, heb de boel weer afgesloten en ben achter de computer gekropen om de foto van het huis op de weblog te zetten.
Niet veel later zag ik door het raam een security-auto aankomen die voor het hek stopte. Het kon niet anders dan dat hij op het alarm afgekomen was. Ik schoot meteen het balkon op en riep dat het me spijtte en dat ik de verkeerde knop per ongeluk had ingedrukt. De man vroeg naar mijn naam en ik kreeg de indruk dat hij me geloofde want hij ging gewoon weer weg. Rob heeft voor de zekerheid de eigenaresse van het huis nog even ingeseind dat we abusievelijk het alarm hebben laten afgaan, maar het scheen geen probleem te zijn.
Morgen dus via de Panoramaroute naar ons volgende verblijf. Als het weer het toelaat en we er zin in hebben kunnen we nog heel wat plekken bezichtigen: The Pinnacle Rock, God's Window en Wonder View, Amber 'Treur' Falls, Treur Falls, Bourke's Luck Potholes, Lowveld View en de Three Rondavels.
Of er genoeg tijd is om het allemaal te bekijken weet ik niet, want de rit duurt rechtstreeks al een dikke 2,5 uur.
---- Dinsdag, 15 november 2022
Gisteren zijn we weer bijtijds vertrokken naar ons volgende verblijf (Cheeta's Rest in het Hoedspruit Wildlife Estate), waar we 5 nachten verblijven. Het is een van de noordelijke private parken van het Krugerpark. Het wild (ook leeuwen en zelfs een luipaard is hier gespot) loopt hier vrij rond en je mag dan ook niet voor zonsopgang en na zonsondergang in het park lopen, aldus de manager die ons ontving in het huis. Ook slangen komen hier voor, maar de echtgenoot van de de manager is 'snake-catcher' dus die kunnen we altijd even bellen als er slangengevaar is. 😂😂😂
Maar terug naar gisteren.... We vertrokken vroeg en helaas zonder koffie te drinken, omdat het flessenwater op was. We moesten dus eerst even een koffiebreak maken in Graskop. Toen we weer klaar waren om te vertrekken kwam en net een buslading toeristen Graskop inrijden waar de opdringerige notenverkopers als str*ntvliegen op af gingen. Wij konden dus zonder lastig gevallen te worden de auto instappen en wegrijden. Omdat we Acornhoek (vanwege de vele en enorme potholes in de weg) wilden vermijden zouden we wat moeten omrijden via de Panoramaroute. Niet erg, want dan konden we de vele bezienswaardigheden ook nog even aandoen. God's Windows en Wonder View waren de eerste bezienswaardigheden. We hebben even een poging gedaan om omhoog te klimmen, maar behalve dat het behoorlijk fris was, was het zo mistig dat je bijna geen hand voor ogen zag. Kansloos dus dat we door het raam van God een blik zouden kunnen werpen. We zijn dus weer in de auto gestapt en kwamen niet veel later aan bij Berlin Falls. Het was niet zo'n spectaculaire waterval als de Lisbon Falls waar we eerder waren, maar toch leuk om even aan te doen.
Een Aziatisch stel met 2 kinderen stonden daar foto's te nemen en Pa maakte foto's van Moe en kids. Ik bood aan van hen een foto te maken zodat ze er alle vier op stonden. Dat wilden ze en toen ik daarmee klaar was boden zij vervolgens aan een foto van ons te maken. Nou.....3 foto's en hartstikke onscherp! 😒
Daarna kwamen we bij Bourke's Luck Potholes, waar we even hebben rondgelopen, maar omdat we er al eerder zijn geweest vonden we het vrij snel goed. Daarna Lowfeld View en tot slot The Three Rondavels. Daarna door naar ons verblijf met nog slechts één tussenstop: een Farm Stall die we onverwachts zagen en waar we heerlijk hebben geluncht.
---- Woensdag, 16 november 2022
Gisteren hebben we weer een dagje rustig aan gedaan....wat boodschappen en even over het terrein gelopen richting de 'Bird Hide' waar we vrij onverwacht een Gnoe tegenkwamen. Er loopt heel wat wild rond in het estate en 's nachts horen we geluiden die we niet thuis kunnen brengen. Op de weg troffen we een doodgereden slang aan.
Voor vandaag hadden we een ochtend-gamedrive geboekt. Het betekende wel weer vroeg opstaan (4u), even snel wassen en ontbijten en dan de auto in. Het was zo'n 20 minuten rijden en toen we tegen halfzes op het afgesproken punt aankwamen werden we conform de afspraak, opgewacht door de ranger die Jakes bleek te heten. Wij waren voor hem de enige gasten dus we hadden de auto voor onszelf.
We hebben heel veel giraffen gezien, een groepje leeuwinnen en later ook een drietal mannetjes leeuwen, die allemaal lagen uit te buiken van de jacht. Volgens Jakes, die ze 'boring lions' noemde was dat te zien aan de goed gevulde buiken. Verder hebben we gnoe's, diverse vogels, een uil met jongen op een nest in een wand, gieren, zebra's, een glimp van een Hippo die z'n ogen even boven het water uitstak en mestkevers die ijverig maar tevergeefs probeerden een bolletje poep de helling op te duwen. Helaas hebben we geen olifanten, luipaarden en buffels gezien. Buffels zijn hier niet.....niet omdat ze hier niet voorkomen, maar ze worden geweerd vanwege ziektes die ze met zich mee kunnen dragen.
De hele rit duurde zo'n 3,5 uur en tegen het einde hebben we ergens op een veilige plek, in de ochtendzon, koffie gedronken, die Jakes had meegenomen.
Toen we om 10u het 'eigen' terrein weer opreden was het al 32 graden. En het zou nog heter worden!
Voor morgenmiddag hebben we de 'Blyde Dam Boat Cruise' geboekt. Dan varen we een stuk de Blyde Rivier op en kunnen de 3 rondavels eens vanaf beneden op de rivier zien!
---- Vrijdag(ochtend), 18 november 2022
Gisteren was het weer een snikhete en behoorlijk benauwde dag. In het huis hebben we gelukkig airco maar in deze regio ook 3 load sheddingen op onmogelijke tijden per dag. Van 13 tot 15.30u (op het heetst van de dag), van 19 tot 21.30u (etenstijd) en diep in de nacht waardoor de airco het dan niet doet. 😒
Maar omdat we gisteren toch rond 12u weg moesten om de boottrip te doen op de Blyde River, hadden we van die 2e load shedding geen last. Althans....omdat we voor we de boot op gingen nog even een hapje wilden eten, besloten we naar een farmstall te gaan: 'Wag'n bietjie'. Daar aangekomen werden we ontvangen door een dame die in de verkeerde rij bleek te hebben gestaan toen vriendelijkheid werd uitgedeeld. Vermoedelijk was ze ook bang om te ontploffen als ze zou lachen. Vanwege de load shedding (daar kon ze dan niets aan doen) was er niets te eten op een stukje taart na. Een biertje ging ook niet, dus werden het blikjes fris. Vera nam wel een stukje Carrotcake, dat niet eens slecht smaakte. We zijn snel weer weg gegaan op zoek naar een andere plek waar we wel wat konden eten. Een stukje verderop zagen we een bord met 'Moholoholo Ya Mati' erop met daarbij een mes en vork. Daar konden we dus eten en een klein stukje rijden vanaf de grote weg kwamen we in een fraai aangelegde tuin met een enorm sfeervol etablissement. We waren enigszins verbaasd dat daar zo aan te treffen. We konden daar een hapje eten en zijn daarna doorgereden naar de Blyde River.
We hadden hogere verwachtingen van de trip. De omgeving was best wel mooi en de 3 rondavels zagen er van boven toch meer spectaculair uit dan vanaf het water. We hebben wel een nijlpaard gezien dat af en toe heel even z'n ogen boven het water uitstak. Op de kant een krokodil(letje) van zo'n 40cm en later nog een krokodil van ongeveer 1 meter. Het bleek dat de krokodillen daar werden uitgezet. Al met al dus niet zo'n spektakel!
Thuis hadden we niet veel tijd voordat de load shedding zou beginnen en we waren van plan het vlees dat we nog hadden te braaien. Rob deed de voorbereidingen in de keuken en ik heb een vuurtje gemaakt in een zware metalen kookpot en die in de vuurplaats gezet. We hadden wat acculampjes op de buitentafel staan, maar de insecten, sprinkhanen, (grote) torren en ander vervelend vliegend spul dat daar op afkwam, maakte dat de dames snel naar binnen gingen. Rob en ik hebben zittend op de rand van de vuurplaats in het licht van zaklantaarns de vleesspiezen bereid.
Vanmorgen bij het ontbijt op het terras kwam er een vrolijk gekleurd vogeltje vlak bij ons zitten, waarschijnlijk in de hoop wat mee te kunnen pikken.
---- Zondag(ochtend), 20 november 2022
Het is nu zondagochtend en we zitten (sinds gistermiddag) in het Tambati Overnight and Conference Center in Pietersburg (op z'n Afrikaans: Polokwane). Volgens de website is het ook een hotel, maar dat aspect hebben we nog niet echt kunnen ontdekken. Ook niet hoe ze in hemelsnaam aan 5 sterren zijn gekomen, maar ondanks deze 'kritiek' zijn de verouderde kamers ruim en netjes en het ontbijt is bescheiden maar goed.
We hebben even rondgelopen en zijn daarna weer naar het beginpunt voor de waterval gegaan. Het was inderdaad zo'n 20 minuten lopen over een bospaadje. We passeerden daar wat gecamoufleerde houten kotjes waarvan we geen idee hadden wat daarvan de bedoeling was. Halverwege moesten we over een houten bruggetje dat gelukkig in redelijke staat was. En dan aan het eind, inderdaad een waterval....niet overdreven groot, maar evengoed indrukwekkend, dat met enig geweld in het meertje onderaan neerkletterde.
Aan het eind van de middag hebben we een restaurant opgezocht vlakbij ons verblijf. Het Sleepers Restaurant, dat in een voormalig treinstation is ondergebracht. Gezellig ambiance en goed eten! We waren bijtijds want de zoveelste load shedding zou om 19u beginnen.
Zaterdag stonden we bijtijds op en hadden eigenlijk in no-time alles al weer klaar om te vertrekken. We konden de huissleutel in een kluisje achterlaten en nog voor 9u zaten we in de auto. De rit zou een kleine 3 uur in beslag nemen en omdat we pas rond 13u zouden kunnen inchecken, besloten we nog even de grootste Baobab-boom van Zuid-Afrika te gaan bekijken. Het was maar een paar kilometer om. De boom was indrukwekkend, zo'n 20 meter hoog, 18 meter in omtrek en 2800 jaar oud volgens de 'bewaker' die ons enthousiast wat meer over de boom vertelde. We bleken ook op een zeer gunstig moment gekomen te zijn want de boom stond in bloei en dat schijnt maar enkele dagen te duren.
De wegen naar Pietersburg waren goed te berijden en helemaal niet druk. Het wat wel duidelijk dat we door een stuk arm Zuid-Afrika gingen....veel townships met krakkemikkige hutjes, veel armoedige kraampjes aan de kant van de weg waar voornamelijk fruit werd verkocht.
Er is hier niets andere te krijgen dan 's morgens het ontbijt dus we moesten nog boodschappen gaan doen. Daarvoor werden we naar de Savannah Mall verwezen, op ongever een kwartier rijden. Daar kwamen we net aan toen er weer een load shedding was, dus we liepen door de donkere gangen naar de gelukkig wel verlichte winkels, die blijkbaar noodvoorzieningen hebben getroffen.
Na het boodschappen doen zochten we een plekje om wat te drinken en wellicht alvast ons diner te nuttigen. Het was wel wat vroeg, maar desnoods zouden we de avond wel met wat chips en pinda's doorkomen. Vera had via Google een restaurant gevonden: Saskias Restaurant. We zijn daar, dwars door de stad, naar toe gereden en kwamen aan bij grote hekken met portiers ervoor. De hekken werden open gedaan en we konden op een klein privé-terreintje parkeren. Het restaurant verbaasde ons behoorlijk. Hartstikke luxe, overal strak geklede dames en heren die ons welkom heetten. We zagen ons al een paar dagen in de keuken de afwas staan doen. 😃
We werden naar een royaal en uitbundig gedekte tafel geleid. De menukaart werd gebracht en de servetten werden op onze schoot gedrapeerd. Gelukkig bleken de prijzen mee te vallen. Wel een stuk duurder dan we gewend waren, maar we zaten nou eenmaal en zouden het gewoon over ons heen laten komen.
We werden naar een royaal en uitbundig gedekte tafel geleid. De menukaart werd gebracht en de servetten werden op onze schoot gedrapeerd. Gelukkig bleken de prijzen mee te vallen. Wel een stuk duurder dan we gewend waren, maar we zaten nou eenmaal en zouden het gewoon over ons heen laten komen.
De naam van het restaurant was ontleed aan Saskia Uylenburgh, die gehuwd was met Rembrandt van Rijn. De uitgebreide menukaart deed daar net zo uitgebreid verslag van. De ober die nieuwsgierig vroeg waar we vandaan kwamen had geen flauw idee wie Rembrandt was.
Het eten was goed, maar deed onvoldoende recht aan de uitstraling van het restaurant. Toen we weer naar Tambati wilden gaan bleek dat we daar nog maar 4 minuten rijden vanaf zaten. Dat viel dus weer mee,
's Avonds hebben we wat spelletjes gedaan op het overdekte terras waar we de enigen bleken te zijn. Geregeld kwam er een diepzwart, sjofel en onguur-ogend mannetje langs, hoed op en cocktailprikker in zijn mondhoek, die vanonder zijn hoed ons aandachtig gadesloeg. We denken dat-ie bij Tambati hoort....
---- Maandag(ochtend), 21 november 2022
Gisteren zijn we na het voor een hotel eenvoudige, maar voor dit oord een luxe ontbijt, waarvan de kwaliteit overigens prima was, eerst even naar een nabij gelegen restaurant gegaan om goede koffie te drinken. In Tambiti is er alleen maar oploskoffie. Het is te doen maar voor fervente koffiedrinkers is een stevige bak wel een must. We hadden op een paar minuten rijden een restaurantje gezien dat er leuk en gezellig uitzag. We zijn daar dus naar toe gegaan en hebben daar inderdaad koffie gedronken met een stuk gebak. Het terras liep vol met mensen die overduidelijk op z'n zondags waren uitgedost, vermoedelijk voor de kerkdienst waarvan ze net terugkwamen.
De double espresso die Rob en ik bestelden was een tegenvaller, maar het restaurant leek geschikt voor het avondeten. We besloten meteen maar te reserveren voor 18u.
De double espresso die Rob en ik bestelden was een tegenvaller, maar het restaurant leek geschikt voor het avondeten. We besloten meteen maar te reserveren voor 18u.
Daarna zijn we een stukje gaan rijden om wat van Pietersburg te zien. Nou....daar is geen bal aan! We zijn nog even in de mall geweest om de tijd wat te doden. Rond een uur of 2 waren we weer terug en hebben de tijd doorgebracht op het terras. Het werd door de wind zelfs wat aan de frisse kant. Zo'n 22 graden 😁.
Tegen 18 uur stapten we weer in de auto om naar het restaurant te gaan. We waren nog nèt op tijd om te zien hoe het hek afgesloten werd en de eigenaresse weg ging. We waren niet de enigen....een echtpaar met een paar kinderen had hetzelfde probleem. De eigenaresse adviseerde ons maar naar een mall te gaan want daar was nog wel wat te eten te krijgen. De restaurants gingen op zondag om 18u dicht! En de reservering dan??
Wij dus weer richting de mall. We hadden de keuze uit een leeg pizza-restaurant, waarvan de sfeer je al tegenhield om naar binnen te gaan en Nandos, wat vergelijkbaar is met Taco Mundo. Eerst bestellen, betalen, tafeltje zoeken (wat niet moeilijk was want we waren de enigen) en wachten tot de bestelling komt. Omdat we geen idee hadden wat we moesten bestellen en de dames achter de counter niet goed duidelijk wisten te maken wat er zoal was hebben we voor een wrap gekozen. De milkshakes die we bestelden werden anders genoemd en er was één smaak. We konden hem niet helemaal thuisbrengen, maar hij was best te hachelen.
We waren blijkbaar allemaal behoorlijk moe en zijn dus bijtijds naar bed gegaan.
Bij toeval vond ik iets op Google Maps dat we gaan bekijken: Bakone Malapa Open-Air Museum, maar 9 km hiervandaan. We schijnen volgens de reviews iets te leren over hoe de mensen vroeger leefden, welke instrumenten ze gebruikten en hoe ze zich beschermden tegen wilde dieren.
---- Dinsdag, 22 november 2022
Gisteren zijn we zoals gepland naar het Open-Air Museum geweest. Een zeer vriendelijke en goed verstaanbare guide heeft ons van alles en nog wat verteld over hoe de locals hier vroeger woonden, welke gereedschappen zij gebruikten en de gebruiken en rituelen. Op ons verzoek deed de guide ons voor hoe de plaatselijke bevolking vroeger, maar nu ook nog, een vrachtje van het een of ander op hun hoofd vervoerden. Rob en Vera werden in dierenhuiden gehuld en ons werd voorgedaan hoe vroeger met een stokje en was droog gras vuur werd gemaakt. Ik mocht dat ook proberen, maar zoals te verwachten was lukte dat helemaal niet. Tegelijk met het heen en weer draaien moet ook behoorlijke druk uitgeoefend worden op het draaistokje. Al met al zeer leerzaam, maar ik ben blij dat er lucifers uitgevonden zijn. 😀
Daarna zijn we ergens gaan lunchen en vervolgens weer naar Tambiti gegaan. Daar een paar uurtjes gerelaxt en toen weer op naar Tuscan Place, het restaurant waar we de avond ervoor het hek nog net op tijd zagen sluiten. We hebben daar heerlijk gegeten en toen we weg gingen waren we nog steeds de enige gasten.
We waren tegen 19u in het 'hotel' en prompt viel al snel alles weer uit. Weer een load shedding!
—— Woensdag, 23 november 2022
We zitten momenteel in Thani-Zimbi, een wildboerderij vlakbij Thabazimbi. De locatie is geweldig, het huis is leuk maar….muffe bedden, geen airco, wel een beschrijving voor de mosquito-killer maar zonder de mosquito-killer, een schakelaar voor de plafondventilator, maar zonder de ventilator, enz. enz. Maar we zijn dik tevreden, het uitzicht is fantastisch, het zwembad ook! Dat maakt een hoop goed. Het internet is hier alleen rukker dan ruk. Je moet een eind van het huis af gaan zitten en dan nog is het tergend traag.
Dinsdag zijn Vera en ik ‘s morgens even naar het Open Art-museum in Polokwane gegaan. Toen we de auto eenmaal geparkeerd hadden onder een bordje betaald parkeren met de uitdrukkelijke mededeling dat je er op moest staan een parkeerticket te krijgen, kwam er meteen een donkere slungel op ons af die in onverstaanbaar Engels ons probeerde wijs te maken dat we helemaal geen kaartje nodig hadden en dat-ie echt de waarheid sprak. Omdat we op het bordje wezen haalde-ie er een andere slungel bij die in een geel parkeerwachtersjasje, dat-ie of ergens gejat had of gevonden had hetzelfde verhaal afstak. We zijn weer in de auto gestapt en de hoek omgereden waar wel officiele parkeerwachters waren met een apparaat die na het betalen keurig een ticket uitspuugde. We moesten dus een klein stukje lopen en kwamen prompt die eerste slungel weer tegen die behoorlijk onaardig tegen ons begon te doen. Zo’n typisch moment dat je eigenlijk best wel een stevig knuppeltje bij je had willen hebben. Waarschijnlijk zijn we voor rotte vis en erger uitgemaakt, maar daar hebben we niets van verstaan.
Het museum was, zoals de beschrijving al had gemeld, bescheiden en zelfs gratis omdat het van de gemeente was. We hebben daar even rondgekeken en mooie houten beeldhouwwerken gezien. Het was verboden foto’s te maken en je had ook geen kans het heimelijk te doen. Wij waren de enigen in het museum maar met elke stap die wij deden hobbelde de begeleidende ‘guard’ ook mee.
Tijdens het autorijden navigeer ik. Rob alleen heeft een Zuid-Afrikaanse simkaart en als hij dan zijn mobiel als hotspot inschakel heb ik ook gewoon wifi. Maar we hadden ons niet gerealiseerd dat ik zonder de hotspot van Rob niet echt duidelijk de terugroute kon uitstippelen. En zo bekend -zeg maar gerust helemaal niet- ben ik daar ook niet. We kwamen al wel steeds bekende stukjes tegen die we tijdens eerdere ritjes al hadden gezien, maar dan weet je even niet of dat toen links of rechts was, op de heen- of de terugweg.
Toen we het voetbalstadion zagen wist ik dat we op de goede weg zaten, maar toen ik bij de snelweg richting Louis Trichardt of Pretoria ging twijfelen hield ik even in. Welke kant ook al weer? Achteraf was het heel simpel, maar op dat moment even niet. Een andere auto stopte naast me en de vriendelijke donkere man vroeg of we ‘lost’ waren. Nou dat was duidelijk, dus ik vertelde hem dat we naar de Church Street moesten en we hoefden hem maar te volgen. Hij wees ons de weg.
In het hotel weer aangekomen besloten we naar het vlakbij gelegen ‘Polokwane Game Reserve’ te gaan. Geen megagroot wildpark, maar ook bij de gemeente behorend en spotgoedkoop. Wer hebben daar best wel wat (wilde) dieren gezien, maar de White Rhino waarvan 1 of meerdere rondlopen, hebben we helaas niet kunnen ontdekken. Toch was het een leuk bezoek.
Later in de middag zijn Anita en ik het zwembad ingegaan. Aanvankelijk zag het er niet uitnodigend uit, maar nadat het was schoongemaakt en bijgevuld wel. Het was heerlijk even lekker afkoelen.
Het was broeierig warm, tegen de 38 graden en nadat we de koffers hadden uitgeladen zijn we al snel bij het zwembad gaan zitten Voetjes in het water en een glas wijn naast ons.
Niet veel later hebben we de zwemkleding gepakt en hebben we een tijdje in het zwembad rondgedobberd. Daarna met zijn alleen nog even wat gedronken op het overdekte terras met uitzicht op een open vlakte waar we verschillende dieren, waaronder ook struisvogels, hebben gespot.
—— Donderdag, 24 november 2022
Gisteravond tijdens het koken bleek de gastank leeg te zijn. Gelukkig kon ik de host die Able heet nog bereiken en niet veel later kwam er iemand de gastank omwisselen. Het aantal pannen is beperkt….veel te weinig. Er is 1 theedoek, dus die was al snel zeiknat van het afdrogen. Voor 4 personen bleken we 2 handdoeken te hebben, maar ook dat is intussen opgelost. Rob en Anita slapen boven. Daar is geen warm water (daar proberen ze op het moment van schrijven op te lossen), de wc liep door maar na het vervangen van de vlotter was dat opgelost. Vanmorgen bij het openen van de gordijnen kwakte de hele gordijnrails naar beneden, maar met een of andere lijm zit het nu weer vast….hopen we. Kortom: het huis heeft behoorlijk wat tekortkomngen en gebreken, maar zoals eerder gezegd is het hier prachtig.
Vanmorgen hebben we even een rondje om het meertje gelopen, waar de dieren geregeld komen om te drinken. We hebben geen dieren gezien, behalve een van de 3 hondjes van Able die met ons meesjokte.
Terwijl ik in het zwembad lag te dobberen ging Vera nog even zitten achter het huis met zicht op het meertje. Zij had meer geluk....niet veel later kwam er een een kudde geiten drinken. Niet erg wild natuurlijk, maar evengoed leuk om te zien.
—— Zaterdag, 26 november 2022
Gisteren zijn we naar Thabazimbi gegaan in de hoop dat er wat te doen was, behalve een rondje door de mall. Niet dus! Ook de ijzermijn die het plaatsje rijk is bleek niet toegankelijk voor toeristen. We zijn dus maar weer naar ‘huis’ gegaan en zijn even in het water gedoken. Dat zwembad is wel een pluspunt. Het is alleen zo jammer dat er in de omgeving niets te beleven valt. Natuurlijk kunnen we in een nabijgelegen gebied een gamedrive boeken, maar daarvoor krijgen we nog genoeg kans bij het volgende verblijf in het Pilanusgebergte. Als we op het overdekte terras zitten met zicht op het open veld zien we, vaak op hele korte afstand, behoorlijk wat zwijnen, struisvogels, giraffen, zebra’s, impala’s en gehoornde dieren die we niet huis kunnen brengen, lopen. Ook al is het niet echt wild wild….het blijft bijzonder!
—— Zondag, 27 november 2022
Gisteren hebben we op het terrein doorgebracht. Af en toe een wandelingetje, een beetje luieren, hangen, een spelletje, enz. Meer was er ook niet te doen. Tijdens de wandelingetjes hebben we wel veel dieren van dichtbij gespot. De giraffen, impala’s, zebra’s en kudu’s hielden ons natuurlijk wel nauwlettend in de gaten.
Het was een behoorlijke afstand en onderweg zijn we langs heel veel townships gekomen. Het blijft verbazing wekken dat mensen zo kunnen (lees: genoodzaakt zijn) leven.
Morgenochtend dan weer vroeg op voor de ochtend-gamedrive en dan herhaalt alles zich nog een keer. Dinsdag richting Johannesburg….de auto inleveren en dan op het vliegveld wachten tot we tegen middernacht gaan vliegen.
—— Maandag(ochtend), 28 november 2022, na de game-drive en de brunch
Het verblijf is schitterend en zeer luxe ingericht. Het is allemaal kleinschaliger dan we hadden verwacht maar daar zijn we best wel blij mee. Toen we gisteren voor de toegangspoort werden afgezet door de ranger, moesten we de 135 stenen ongelijke treden opklimmen om boven te komen in ons chalet. We hadden dat wel op de interpagina gelezen maar konden ons er geen voorstelling van maken. Gelukkig werden de koffers naar boven gebracht, maar daar hadden ze een soort kabelbaantje voor. Het is niet geschikt voor personen, dus….voor elke gamedrive 135 treden op en neer.
Gisteren hadden we weinig tijd om ons op de high tea en gamedrive voor te bereiden, slechts één kwartier. We werden geadviseerd om ons meteen te kleden voor de gamedrive want vanaf de high tea zouden we gelijk de auto ingaan. Vier uur lang hebben we rondgereden en gehobbeld. We hebben zebra’s, neushoorn, vogels, nijlpaard, giraffen en zelfs een luipaard gezien. Onze ranger die we JR noemen stopte plotseling op de terugweg toen het al donker was geworden, stapte uit, liep de bosjes in en kwam terug met een kameleon op zijn hand.
We konden na thuiskomst gelijk aan het 5-gangen diner beginnen, wat ronduit fantastisch was. We komen niet alleen overmorgen al op Schiphol aan, maar ik ben bang en weet heet eigenlijk wel zeker dat we al de hele maand zijn aangekomen. 😏We zijn daarna meteen naar bed gegaan om vanmorgen vroeg om 4.15u weer wakker te worden. Even aankleden en meteen weer een klein ontbijtje en de ochtend-drive. Weer 4 uur rijden en hobbelen! We hebben nu kudu’s, zebra’s, wildebeesten, giraffen en olifanten gezien. We vroegen ons al af waar de olifanten bleven, want er schijnen er 400 te zijn.
Maar vanmorgen hebben we heel fraaie taferelen gezien. Eerst een hele groep olifanten met kleintjes die de weg overstaken. Later nog een paar alleen lopende olifanten. De laatste, een enorme mannetjesolifant stond op de weg en was volgens JR, die dat zag aan het gedrag, enigszins geprikkeld. Hij kwam dreigend recht op ons aflopen en JR adviseerde ons rustig en stil te blijven zitten. Ik ben de weblog aan het bijwerken dus dat is allemaal goed gekomen.
—— Dinsdag(avond), 29 november 2022, op het vliegveld
Vanmorgen hebben we de gamedrive geskipt. We zagen het niet zitten om weer zo vroeg op te staan, 4 uur te hobbelen, dan een behoorlijk stuk rijden naar Johannesberg, daar op het vliegveld wachten tot bijna middernacht. We vliegen nmelijk pas om 23.59u.
Maar….gisteravond bij de avonddrive hebben we weer veel en ook nieuw wild gezien. Olifanten, kudu’s, een witte neushoorn met jong, 2 leeuwinnen op een wat hoger gelegen rots, een kudde elanden en als klap op de vuurpijl: 2 van de 9 cheeta’s die het park rijk is en die maar zelden worden gezien.
Vanmorgen zijn we na het ontbijt om 11uur door de ranger weer naar de uitgang gebracht. Nog één keer de 135 stenen trap af en even een laatste foto onder de toegangspoort.
Omdat Vera graag naar de ‘Cradle of Humankind’ wilde (een museum dat praktisch aan de terugweg ligt en dat het ontstaan van de aarde en de mensheid laat zien) zijn we daar, ook omdat er tijd genoeg was, naar toe gegaan. Er was ook een boottocht door grotten, maar daar hebben we van af gezien omdat dat alleen al 3 kwartier zou duren. Het was allemaal best wel indrukwekkend, maar zonder de boottocht waren we best wel snel klaar. We zijn daarna doorgereden naar Johannesburg, waar het zeker het laatste stuk stinkend druk was. De auto is ingeleverd en we zitten nu ergens wat te drinken. We moeten de komende uurtjes nog even doorkomen en dan gaan we vliegen.
---- Woensdag, 30 november 2022
We zijn weer thuis! De vlucht is zonder enige vertraging verlopen dus vanmorgen even over 10 uur kwamen we op Schiphol aan. Het was even wachten op de koffers, maar toen ze op de band langskwamen lagen ze allemaal vrij dicht bij elkaar.
We kunnen weer terugkijken op een heerlijke vakantie in Zuid-Afrika, zoveel gezien en gedaan dat het even zal duren voor we alles verwerkt hebben.
